Η UNESCO, ο Εκπαιδευτικός, Επιστημονικός και Πολιτισμικός Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών, χαρακτηρίζει το άθλημα του τζούντο ως το καλύτερο βασικό άθλημα για προπόνηση σε παιδιά και νέους από 4-21 χρόνων. Το τζούντο προάγει την αυτοπεποίθηση, τον σεβασμό, την αυτοεκτίμηση και το αγωνιστικό πνεύμα. Η προπόνηση στο judo γίνεται σε ειδικά tatami-στρώματα, όπου οι αθλητές του judo μαθαίνουν πριν από όλα να πέφτουν με ασφάλεια. Έτσι το Judo είναι ασφαλές στην προπόνηση και παράλληλα πολύ αποτελεσματικό ως μέθοδος αυτοάμυνας. Είναι εξαιρετικά φιλικό στο μαθητή, ολοκληρωμένο σύστημα φυσικής αγωγής, πνευματικής αλλά και ψυχολογικής ανάπτυξης. Είναι ζωτικό μέρος του προγράμματος φυσικής αγωγής του Ιαπωνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Επίσης είναι αναγνωρισμένο Ολυμπιακό άθλημα και οι επιδόσεις των παιδιών στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα πριμοδοτούνται με μόρια για την εισαγωγή τους μέσω των Πανελλαδικών Εξετάσεων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

Όχι, σημαντκό μέρος των μαθημάτων judo βοηθά στην εκγύμναση και σταδιακή βελτίωση της φυσικής κατάστασης των αθλητών του.

Το Judo είναι ιδανικό για παιδιά από 4 ετών και άνω αλλά και ενηλίκους μέχρι την ηλικία που η σωματική τους κατάσταση τους επιτρέπει την άσκηση.

Το Judo είναι ένα άθλημα αλλά ταυτόχρονα και "ο δρόμος της ευγένειας" δηλαδή μια πολεμική τέχνη,η τεχνική της οποίας χρησιμοποιεί την φυσική και την μηχανική του ανθρώπινου σώματος για τον έλεγχο του. Με φιλοσοφία την "βελτιστοποίηση της χρήσης της ισχύος" είναι συγκροτημένο ώστε με την λιγότερη δυνατή δύναμη να επιτυγχάνεται το μεγαλύτερο δυνατό αποτέλσμα. Γεγονός που πρακτικά σημαίνει ότι αν κατακτήσετε συγκεκριμένες τεχνικές θα μπορείτε να ανατρέψετε ή και ακινητοποιήσετε κάποιον που θα σας επιτεθεί, χωρίς να πρέπει να του επιβληθείτε με την δύναμη, ή την ωμή βία. Όπως είχε εξηγήσει ο μικρόσωμος "πατέρας" του Judo: «Αν αντισταθώ όταν ένας δυνατότερος άντρας με σπρώχνει με όλη του τη δύναμη απλά θα νικηθώ. Αν, αντί να αντισταθώ, οπισθοχωρήσω, τότε αυτός θα χάσει την ισορροπία του και φυσιολογικά θα σκύψει μπροστά, στην κατεύθυνση προς την οποία σπρώχνει. Αν εγώ χρησιμοποιώντας τη δύναμη της ώθησής του και καθώς χάνει την ισορροπία του εφαρμόσω μια τεχνική είναι αρκετά πιθανό να τον ανατρέψω. Να ένα παράδειγμα, πολύ απλό, για το πώς ένας αγωνιζόμενος μπορεί να νικήσει υποχωρώντας στη δύναμη του αντιπάλου του. Σε αυτό έγκειται και η αρχή της ευγένειας».

Ένα μίνιμουμ 2-3 προπονήσεων την εβδομάδα είναι απαραίτητο, αλλά η σχολή μας μπορεί να προσφέρει και ατομικές προπονήσεις κατόπιν συνεννοήσεως, με ανάλογο κόστος. Επιπρόσθετα τα καθημερινά μαθήματα της σχολής, δίνουν την δυνατότητα επιλογής των ημερών προπόνησης καθώς και την αναπλήρωση χαμένων μαθημάτων λόγω άλλων υποχρεώσεων.

Το Judo απαιτεί από τους αθλητές του την αγορά του judo-gi (ειδική φόρμα τζούντο) και ένα ζευγάρι σαγιονάρες για να φορούν μέχρι να μπουν στο tatami, τον χώρο όπου όλοι προπονούνται ξυπόλυτοι. Το Judo-gi είναι μια παραδοσιακής μορφής φόρμα, που αποτελείται από παντελόνι, ζώνη και πάνω μέρος που μοιάζει με σακάκι χωρίς πέτα και είναι φτιαγμένο από ειδικό ενισχυμένο καμβά. Με τους αθλητές να κρατούν διαρκώς ο ένας τον άλλο από αυτό, πρέπει να πληροί συγκεκριμένες προδιαγραφές για να αντέχει και να είναι ασφαλές για τον αθλητή. Οι τιμές του ποικίλουν ανάλογα του μεγέθους, του ειδικού βάρους του υφάσματος, αλλά και της κατασκευάστριας εταιρείας του και ξεκινάνε από 40 ευρώ για ένα παιδικό και ξεπερνούν τα 200 ευρώ για ένα Approved IJF αγωνιστικό επώνυμης εταιρείας. Λάβετε υπόψιν σας ότι καθώς τα παιδιά αναπτύσσονται θα πρέπει να αλλάζουν judo-gi ώστε να έχει σωστή εφαρμογή πάνω τους και να μην τα εμποδίζει να κινηθούν. Επιπλέον κόστος έχει μόνον η συμμετοχή στις εξετάσεις για ζώνη των παιδιών ανά εξάμηνο και εξαρτάται από το επίπεδο/ζώνη. Ακόμα υπάρχει ένα κόστος για συμμετοχή σε επίσημους αγώνες της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τζούντο.

Το Judo ως Ιαπωνική πολεμική τέχνη, είναι δομημένο ώστε ο δείκτης επικινδυνότητας να είναι εξαιρετικά χαμηλός. Εξασκείται αποκλειστικά και μόνο σε ειδικού τύπου στρώματα συγκεκριμένων προδιαγραφών (tatami). Στη σχολή μας έχουμε τοποθετήσει ειδικά προστατευτικά επιστρώματα σε κολώνες και τοίχους (wall mats) για την ασφάλεια των αθλητών. Η εκμάθηση του τζούντο ξεκινάει με τις πτώσεις ώστε οι τζουντόκα να πέφτουν ακίνδυνα και με ασφάλεια. Η ανάπτυξη δε της ισορροπίας που προσφέρει είναι ένα αόρατο προστατευτικό "δίχτυ" που ακολουθεί τον judoka σε όλη του την ζωή γλιτώνοντας τον από τραυματισμούς από πτώση. Χαρακτηριστικό είναι ότι πολλοί επαγγελματίες αθλητές όπως γνωστοί πρωταθλητές αγώνων μοτοσικλέτας μαθαίνουν judo ώστε να είναι ασφαλείς από τους τραυματισμούς από πτώση και να βελτιώνουν την ισορροπία τους.

Το Τζούντο (ιαπωνικά: 柔道, σημασία: "ευγενής δρόμος") είναι ένα σύστημα σωματικής, νοητικής, και ηθικής αγωγής που δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα από τον Τζιγκόρο Κάνο. Ως άθλημα και πολεμική τέχνη, είναι μια μορφή πάλης που χαρακτηρίζεται από τη δυναμική χρήση χεριών και ποδιών με σκοπό την απώλεια της ισορροπίας του αντιπάλου και την ανατροπή του. Είναι Ολυμπιακό άθλημα από το 1964, και θεωρείται το δεύτερο δημοφιλέστερο ατομικό άθλημα στον κόσμο ως προς τον αριθμό ασκουμένων. Το τζούντο γεννήθηκε στην Ιαπωνία από τον Τζιγκόρο Κάνο (1860-1938), πτυχιούχο πολιτικών και οικονομικών επιστημών και γνώστη της φυσικής αγωγής και των πολεμικών τεχνών. Κοντός και σωματικά αδύναμος σαν παιδί, ο Κάνο ενδιαφέρθηκε για πολεμικές τέχνες, συγκεκριμένα για το ζίου ζίτσου, πρώτη φορά σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών για να μπορεί να αμυνθεί εναντίον δυνατότερων συμμαθητών του που τον αντιμετώπιζαν περιπαικτικά και βίαια. Έχοντας υποστεί σχολική βία για αρκετά χρόνια, και αφότου ο πατέρας του αρνήθηκε να του βρει δάσκαλο ζίου ζίτσου, θεωρώντας την εκμάθηση της εν λόγω τέχνης περιττή, ο Κάνο αποφάσισε να ξεκινήσει μόνος του την αναζήτηση δασκάλου. Λέγεται ότι κατέληξε στο Τζούντο αναζητώντας τρόπους και νέες τεχνικές με τις οποίες θα αντιμετώπιζε τους μεγαλύτερους μαθητές του ζίου ζίτσου. Υιοθέτησε πολλές από τις τεχνικές του Ζίου Ζίτσου και ταυτόχρονα εφάρμοσε καινούργιες, θετώντας, όμως, ως βασικό στόχο του αθλήματος, εκτός από τη διάπλαση του ανθρώπινου σώματος και τη διαμόρφωση του ανθρώπινου χαρακτήρα μέσω της πνευματικής και ηθικής πειθαρχίας, μετατρέποντας το Τζούντο από μια νέα πολεμική τέχνη, σε πραγματικό τρόπο ζωής. Το 1882 ο Τζιγκόρο Κάνο ίδρυσε το Kodokan Judo που σιγά-σιγά άρχισε να εξαπλώνεται σε ολόκληρη την Ιαπωνία. Το 1907 υπολογίζεται ότι είχε ήδη 10.000 αθλητές - μέλη. Το 1903 ο μαθητής του Γιαμασίτα κατ’ εντολή του Κάνο πήγε στις ΗΠΑ όπου διέδωσε το Τζούντο εκπαιδεύοντας σε αυτό ακόμη και τον Αμερικανό πρόεδρο Θεόδωρο Ρούσβελτ. Παρά τις φυσιολογικές αλλαγές, οι βασικοί κανόνες του Τζούντο παραμένουν ίδιοι όπως και η βασική φιλοσοφία του πατέρα του Τζούντο ο οποίος ήθελε μια νέα πολεμική τέχνη, ένα άθλημα, με τους λιγότερους δυνατούς τραυματισμούς. Για τριάντα χρόνια ο Τζιγκόρο Κάνο αφιέρωσε τη ζωή του στη διάδοση και εξάπλωση του αθλήματος. Βασικός συνεργάτης του Βαρόνου Πιερ Ντε Κουπερτέν, είχε ενεργό ρόλο στο Ολυμπιακό Κίνημα, όντας και μέλος της ΔΟΕ. Ο Τζιγκόρο Κάνο δεν πρόλαβε να δει εν ζωή (πέθανε το 1938), την είσοδο του Τζούντο στους Ολυμπιακούς Αγώνες (το 1964 στο Τόκιο) ούτε την ίδρυση της Διεθνούς Ομοσπονδίας (το 1951), την οποία είχε προτείνει ο ίδιος από τη δεκαετία του ‘30. Για την ακρίβεια ήταν 12 Μαΐου του 1951 όταν σε ένα δωμάτιο του κινέζικου εστιατορίου Choy’ s στο Λονδίνο, εννέα χώρες υπέγραψαν την ιδρυτική διακήρυξη της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Αυτή τη στιγμή η Διεθνής Ομοσπονδία Τζούντο (IJF) έχει στα μητρώα της περισσότερες από 180 χώρες-μέλη. Νωρίτερα, το 1948, είχε ιδρυθεί η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τζούντο ενώ το 1951 διεξήχθη και το πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Η εισαγωγή των κατηγοριών επηρέασε άμεσα την ανάπτυξη του Τζούντο, ενώ οκτώ χρόνια πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, το 1964, στην ίδια πόλη, διεξήχθη το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με συμμετοχή 31 αθλητών από 21 χώρες. Το 1980 διεξήχθη, για πρώτη φορά, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και για τις γυναίκες. Δώδεκα χρόνια, αργότερα, το 1992 στη Βαρκελώνη το Τζούντο γυναικών συμπεριλαμβάνεται και στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Αν και οι μεγάλες δυνάμεις του αθλήματος θεωρούνται η Γαλλία, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Κούβα και η Ρωσία, η διασπορά των μεταλλίων στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι αρκετά μεγάλη. Είναι χαρακτηριστικό ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ τα 56 μετάλλια του αθλήματος μοιράστηκαν 25 χώρες, μια περισσότερη σε σχέση με τους αγώνες της Αθήνας το 2004. Στην Ελλάδα το Τζούντο εμφανίστηκε λίγο μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Το 1977 αναγνωρίστηκε επίσημα, ως άθλημα και εντάχθηκε στον ΣΕΓΑΣ ενώ το 1984 ιδρύθηκε η Ελληνική Ομοσπονδία Τζούντο που σήμερα αριθμεί πληθώρα σωματείων με μια δύναμη 6.000 αθλητών και αθλητριών. To 2004 o Έλληνας Judoka Ηλίας Ηλιάδης πήρε το Χρυσό Μετάλλιο στην Ολυμπιάδα της Αθήνας στην κατηγορία των 81 κιλών.

Ο δημιουργός του Judo, Ιάπωνας Τζιγκόρο Κάνο. Ο Τζιγκόρο Κάνο (ιαπωνικά: 嘉纳 治 五郎‎) (28 Οκτωβρίου 1860 - 4 Μαΐου του 1938) ήταν Ιάπωνας εκπαιδευτικός που έμεινε γνωστός σαν ο ιδρυτής του Τζούντο. Στην επαγγελματική ζωή του ήταν εκπαιδευτικός και διευθυντής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας της Ιαπωνίας από το 1898 έως το 1901. Από το 1891 ήταν και πρύτανης της σχολής που σήμερα έχει εξελιχθεί στο Πανεπιστήμιο Κουμαμότο στην οποία δίδασκε τότε ο αργότερα εθνικός ποιητής της Ιαπωνίας Ελληνο-Ιρλανδός Λευκάδιος Χέρν. Ο Τζιγκόρο Κάνο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη καθιέρωση του Tζούντο και του Κέντο ως μέρος του ιαπωνικού δημοσίου σχολικού προγράμματος το 1910. Χάρη σε αυτόν το Τζούντο ήταν η πρώτη ιαπωνική πολεμική τέχνη που κέρδισε ευρεία διεθνή αναγνώριση και η πρώτη που έγινε επίσημο ολυμπιακό άθλημα. Παιδαγωγικές καινοτομίες που αποδόθηκαν στον Κάνο περιλαμβάνουν τη χρήση της μαύρης και λευκής ζώνης, καθώς και η εισαγωγή του συστήματος Νταν για να δείξει τη σχετική κατάταξη μεταξύ των μελών του μια πολεμική τέχνη. Ο Κάνο ήταν επίσης ένας πρωτοπόρος του διεθνούς αθλητισμού. Ήταν το πρώτο ασιατικό μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) (υπηρέτησε από το 1909 μέχρι το 1938) εκπροσωπώντας επίσημα την Ιαπωνία, στην πλειοψηφία των Ολυμπιακών Αγώνων που διεξήχθησαν μεταξύ 1912 και 1936 και λειτουργώντας ως ο κορυφαίος εκπρόσωπος για την Ιαπωνία για τους Ολυμπιακούς του 1940. Βραβεύτηκε με το παράσημο του Τάγματος του Ανατέλλοντος Ηλίου (Γ' Κλάσης), την Μεγάλη Κορδέλα του Τάγματος του Ανατέλλοντος Ηλίου και το Βραβείο Asahi.

Κορίτσια και γυναίκες μαθαίνουν το ίδιο καλό Judo με τους άνδρες, με μόνη διαφορά ότι το κάνουν φορώντας απλά ένα t-shirt μέσα από το judo-gi τους. Πολύ συχνά προοδεύουν μάλιστα γρηγορότερα καθώς η πλαστικότητα και η ρευστότητα των κινήσεων τους τις κάνει γρηγορότερες και πιο ευέλικτες στην εκτέλεση των τεχνικών του judo.